corrupt?

Cambodja, het land van corruptie. Althans, de start in ieder geval. Zo is het een uitzondering dat je slechts de prijs van de visa betaald, zonder allerlei extra's zoals een stempeltje hier en daar voor een paar extra dollars. Zelfs met een georganiseerde busreis heb ik nog 5 dollar aan stempel geld moeten betalen. Omdat dit niks is in vergelijking met de horrorverhalen die ik heb gehoord: 10 dollar extra, inclusief dreigingen met het niet teruggeven van je paspoort of eeuwenlange discussies in alles behalve Engels met veel onduidelijkheid en frustraties uitmondend in urenlang wachten, tekende ik hiervoor. Helaas deed niet iedereen dit, waardoor we uiteindelijk alsnog zeer lang moesten wachten omdat ze erop stonden het zelf te regelen. Ik was inmiddels al diep verzonken in het leven, de historie, cultuur en taal van het derde land dat ik zal betreden. Het land van Ankor Wat, het meest voorkomende facebookfoto van de zuid-oost Azië reiziger gok ik zo. Maar zo vertelde een vriendelijke Indiaan mij nog op het nippertje welke levende zaken zeer zeker het bezichtigen waard zijn. Ik had mijn laatste kip weten te wisselen tegen een goede currency voor dollar, zodat ik precies voldoende zal hebben voor mijn visa. Helaas betekende dit net te weinig om nog een ijskoffie voor onderweg te scoren. De Indiaan betrapte me hierop en stond er vervolgens op deze voor mij te betalen. Impliciet, betekende dit in ruil voor een praatje. Papa, zo liet hij zichzelf noemen, had Cambodja vele malen bezocht en was op z'n zachts gezegd lichtelijk geïrriteerd over het feit dat de grote gros aan reizigers alleen naar phnom phen en ankor wat gaan. Hij vertelde me over twee plekken waar ik sowieso heen moest gaan: Ban Lung en Battambang, voor natuur, maar vooral voor een een kijkje in het echte leven. Omdat ik mezelf erop betraptte momenteel even genoeg encounters te hebben gehad met toeristen en snackte naar wat me-time kon ik alle eerlijkheid zeggen dat ik zijn advies op zal volgen. Probleem was dat ik al een ticket had gekocht naar het zuiden, en dus Ban Lung zal passeren. Geen probleem volgens papa, want ik kon toch gewoon daarna weer naar het Noorden reizen? Aangezien de wegen in Cambodja nog een tikje slechter waren dan ze al in Laos waren bedankte ik daarvoor. Maar gelukkig had ik de avond ervoor al vriendjes gemaakt met de bus leiders, en kon ik voor slechts vijf dollar mijn ticket om laten boeken. Aangezien ik al 5 dollar extra had ingecalculeerd voor de visa troubles, dacht ik: 'fuck it! waarom ook niet?'

En zo bevind ik me nu aan een vulkaan meer, met een heerlijk briesje. Bijkomend van het echte leven wat ik de afgelopen dagen hier heb mogen aanschouwen en deel uit heb mogen maken. Een tweedaagse trektocht met overnachting in de jungle. Slapen in een hangmat, eten en drinken met behulp van bamboo en twee fantastische locals met een simpele zeis maar met enorm veel talent en ervaring, en water van de waterval pal naast ons. Het eten was fantastisch: soep uit een bambooboot, zover het beste wat ik hier heb gegeten, het slapen allerminst prettig. Om 6u stond ik dan ook al midden in de bush bush yoga te doen, omringd met natuurlijke relaxgeluiden! Een duik en mijn steilste klim tot zover zorgde ervoor dat ik weer helemaal Natascha was. En toen de gids vertelde over de ster van Cambodja die vanavond in het dorp op zal treden kon ik mijn geluk niet op. Haha, ondanks dat ervarene met Cambodjaans muziek mij het ten zeerste afraadde (tenzij ik van kattengejammer hield) ging ik op pad. Waren de gezinnen in de village dezelfde dag nog de attractie voor ons geweest, nu waren de rollen omgedraaid: ik bleef voor niemand ongemerkt en waarschijnlijk kom ik nu meerdere keren op facebook voorbij. Het concert was daadwerkelijk zo groot als dat de gids het had verkocht, met een heuse stage, camera en onwijs veel mensen. Sommigen drukker met eten dan met de grote ster, maar anderen vol bewondering starend naar de stage. Ook werd er gedanst, en nadat een groepje 5 jaar oude meisjes in perfect Engels aan mij vroegen of ik please met ze wilden dansen ging ook ik los. Naast een applaus, alsof wij een heuse act waren, kregen we zelfs bier aangeboden. Een perfecte afsluiting!

Ik begon mijn stukje met een negatieve noot: de corruptie was eigenlijk mijn voornaamste reden van schrijven. Misschien ben ik te goedgelovig, maar ik kan me niet indenken dat deze lieve mensen ons echt op willen lichten. Ze willen meer geld van toeristen dan ze (kunnen) vragen van locals. Maar geef ze eens ongelijk. Huizen bestaan hier uit - na jaren bij elkaar sprokkelen van hout- zelfgemaakte simpele hutjes, met slechts een klamboe en matjes gemaakt van bamboe als slaapplek en that's it! De meerderheid draagt kleren die wij al jaren geleden hadden weggegooid: een combinatie van kapotte gulp, onuitwasbare vlekken en meerdere gaten. Hun maaltijd bestaat uit rijst, verbouwd op eigen land, met indien mogelijk wat kruiden. Maar aan de buikjes van enkele kids te zien is zelfs rijst geen zekerheid. Hoe wij in Nederland als broers en zusjes onderlinge vechten om speelgoed of het bedienen van de nintendo, vechten ze hier om het laatste beetje rijst. Ik zal ellenglang door kunnen gaan met het geven van meer voorbeelden, maar ik denk dat de boodschap wel duidelijk is. Onduidelijk voor mij is of je hier kunt spreken van corruptie. Mijn medereiziger uit Oostenrijk had hierover geen twijfels en liet de tuktuk driver dit ook duidelijk weten: 'het was geen eerlijke prijs' en noemde hem daarom een asshole. Eerlijk of niet, ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat die paar dollar voor hun meer betekend dan voor mij en ik het bovenal oneerlijk vind om iemand zo toe te spreken. Val ik toch nog mee, ondanks ik een echte Nederlandse krentin kan zijn soms!